Categorie archief: Geen categorie

Citizen participation

Hoe betrek je inwoners bij beleid én hoe ondersteun je inwoners die initiatief nemen? Twee vragen van 40 ambtenaren uit de Kaukasus, Balkan en Oost Europese landen, die een 10-daagse training volgden bij de Hague Academy for Local Governance. Ik mocht hen meenemen naar twee initiatieven in Amsterdam Oost: de Kraaipan en Boost Amsterdam.

de Kraaipan
In Boost werken buurtbewoners samen met vluchtelingen en statushouders aan een snelle integratie. Er worden taallessen gegeven, maar er is ook een zorgcafe, een bibliotheek, er kan geluncht worden en er zijn fietslessen. Wekelijks komen honderden mensen over de vloer.

Mind the gap: training manual

Mind the gap: a training manual

Voor de Foundation of European Progressive Studies en de Foundation Max van der Stoel stelde ik de training manual Mind the gap samen. Een handboek voor trainers en politieke partijen over de relaties met maatschappelijke organisaties. Met behulp van input uit 14 landen verzamelden we voorbeelden en kozen we methodes om als partij of als maatschappelijke organisaties aan de slag te gaan en voorbij de verschillen te komen.

De manual is hier te downloaden:
https://www.feps-europe.eu/resources/publications/514-mind-the-gap-bringing-progressive-movements-and-parties-together.html

Trainen in Beiroet

In februari van dit jaar trainde ik in Wenen samen met Wim Klei voor de Foundation Max van der Stoel (FMS), 26 nieuwe trainers uit 14 landen. Dit hele jaar organiseert de FMS een training in elk land en maakt koppels van FMS trainers en de lokale trainers. Onderwerp: de samenwerking tussen politieke partijen en sociale bewegingen en maatschappelijke organisaties.

Ik mocht met Dina trainen en dat was een feest!

Nacht van de Vluchteling

Wat een mooie actie van Stichting Vluchteling! 40 kilometer lopen, midden in de nacht en voelen hoe het is om eindeloos op pad te zijn, ruim 9 uur te lopen, zere benen, slaap en vermoeidheid: de nacht van de vluchteling. Maar, het was vooral bijzonder. Omdat ik een leuk PvdA clubje had met onder andere Marjolein Moorman en Sabina Gazic, omdat Amsterdam en Waterland ook ’s nachts zo ontzettend mooi zijn en omdat mijn lief bij de finish me ’s ochtends om kwart over 9 stond op te wachten. Naar hem lach ik zo blij 🙂

Met ons team 3.500 euro opgehaald. Ik hoop dat vluchtelingen daar warme dekens, schoolspullen en eten voor krijgen. Volgend jaar lopen we weer mee!

Lokale media: best belangrijk

De Rijksoverheid publiceerde vorige week een handreiking Lokale media en informatievoorziening. Vragenvuur, hét programma waarin Amsterdammers vragen stellen aan de politiek, is er in genoemd als voorbeeld (pagina 42).  De afgelopen jaren hebben we met vrijwilligers het tv en radioprogramma in de lucht gehouden. Ondertussen is het erg ingewikkeld om Vragenvuur in de lucht te houden. Een beetje journalistiek verantwoord programma, met items die op lokatie zijn opgenomen, redactie en montage, kost toch al gauw 10-20 uur per week. Minstens. En subsidie is erg moeilijk om te organiseren. Wie heeft de gouden tip?

Foto: Robert Lagendijk

Noodopvang: gemeente leer van de vrijwilligers!

foto 1foto 3Vandaag voor de vijfde keer Nederlandse les gegeven aan vluchtelingen in de noodopvang in Amsterdam Zuidoost. Vandaag waren er weer tientallen kinderen die doelloos rondliepen. Waarom gaan deze kinderen niet naar school? Leerplicht geldt voor alle kinderen in Nederland en toch lukt het de gemeente niet om deze kinderen de basis te bieden waar zij recht op hebben. Leer van hoe de vrijwilligers het aanpakten en binnen vier weken onderwijs voor 100 vluchtelingen regelden.

Ruim 5.200 Amsterdammers zijn lid van de Facebook groep ‘Wat is nodig voor vluchtelingenopvang div locaties Amsterdam’. En die groep doet precies wat de titel zegt. Ze organiseren kledinginzameling, kopen massaal winterjassen en tandpasta, organiseren etentjes en activiteiten en werven vrijwilligers voor kinderactiviteiten en taalles. Het werkt heel goed, ook ik ging na het lezen van een oproep aan de slag. Ik kreeg een bestand via googledoc waarin ik mijn gegevens en beschikbaarheid kon invullen. Ook ontving ik een email met instructies en de boodschap dat er niets op de lokatie was en dat je vooral moest improviseren.

foto 2Na de eerste keer was ik geëmotioneerd. Stel je letterlijk een kantoorgebouw voor waarin ruim 700 mensen wonen, een grote lege kantoortuin is het klaslokaal. Tafels, stoelen, witte A4tjes en één schoolbord (en een rol wc papier om het schoon te krijgen) en honderd vluchtelingen met een schrift en een pen die heel graag de Nederlandse taal willen leren en blij zijn dat jij er bent. De tweede keer nam ik extra schriftjes en pennen mee, plakband, dikke stiften, A4tjes met werkwoordvormen en klanken, koekjes, een hoe en wat Arabisch en leende ik taalboeken in de bibliotheek. Ook had ik flessen shampoo gekocht, want toiletartikelen zijn geen bed, bad en brood.

Vanochtend, tijdens de vijfde keer was er gewoon een structuur, waren er lesboekjes gedoneerd en gekopieerd en werd er druk geoefend en geleerd. In vier werken tijd, is het vrijwilligers gelukt om aan gemiddeld 100 mensen per dag (op de lokatie Haaksbergweg) een school op te zetten.

Nu die kinderen nog! Gemeenten hebben een wettelijke plicht, dus laat het alsjeblieft niet langer duren en geef die kinderen onderwijs.

Hoe het ook kan!

Schermafbeelding 2015-11-06 om 12.04.09

Op 3 november 2015 mocht ik een workshop leiden voor de gemeente Amsterdam over ‘Extra hulp in de wijk’. De gemeente is verantwoordelijk voor hulp bij het huishouden voor die mensen die dat zelfstandig niet kunnen. Addertje onder het gras is dat de rijksoverheid de gemeenten wel verantwoordelijk maakt, maar daar veel minder geld voor beschikbaar stelt. Bezuinigen dus en daarmee de noodzaak om op andere manieren Amsterdammers te ondersteunen die wel zelfstandig wonen maar het alleen niet redden. Het afgelopen jaar leverde dat talrijke experimenten op.

In de workshop Extra hulp in de wijk leren we dat de samenwerking tussen formele en informele zorg (thuiszorgorganisaties, huisartsen, wijkverpleegkundigen) twee kanten op werkt. De vrijwillige buurtverzorgsters in Oost en West krijgen gastlessen van wijkverpleegkundigen en zorgorganisaties en lopen een keer mee tijdens een werkdag. De buurtverzorgsters komen ook via de formele zorg bij een Amsterdammer binnen. De lijnen zijn kort en de buurtverzorgsters voelen zich onderdeel van een groter team/netwerk rondom de Amsterdammer. TEAM-ED in Amsterdam Zuidoost is een organisatie die ervaringsdeskundigen inzet met kennis van en ervaring met psychiatrische problematiek. In het project ‘De vliegende brigade’ bezoeken de vrijwilligers Amsterdammers die hulp bij het huishouden nodig hebben en introduceren medewerkers van de formele zorg (thuiszorgorganisatie De Mantelaar). De vrijwilligers geven informatie en gastlessen aan de medewerkers – studenten geneeskunde – van de Mantelaar. Soms ligt de kennis bij de formele zorg en soms bij de informele zorg. Opvallend is dat de organisaties die hieraan meewerken, heel open staan voor een nieuwe vorm van samenwerken die de cliënt ten goede komt.

In het digitale magazine van de gemeente Amsterdam staan tientallen voorbeelden beschreven van projecten die hulp in en om het huis bieden.

Lange Termijn Agenda voor Provinciale Staten

Hoe krijg je als Provinciale Staten het stuur in handen? Als hoogste bestuursorgaan van de provincies wordt er veel verwacht van gekozen bestuurders die het Statenlidmaatschap er dikwijls ‘bij doen’. Uit evaluaties blijkt dat politici de informatiestroom omvangrijk vinden, de technische feiten ingewikkeld en de vergaderingen ineffectief. Hoe zorg je er voor dat Provinciale Staten hun rollen (kaderstellend, volksertegenwoordigend en controlerend) goed kunnen uitvoeren?

FlevolandIn Flevoland maak ik samen met de Statengriffie een programma voor werksessies om de leden van PS zelf een complexe fictieve casus in een tijdlijn te laten zetten, analyses uit te laten voeren en te definiëren met elkaar wat de informatiebehoefte is, wat er nodig is op welk moment van het project en hoe de besluitvorming rondom het dossier vormgegeven wordt.

Een Lange Termijn Agenda voor majeure dossiers, opgebouwd uit bouwstenen zoals een stakeholderanalyse, een deskundigen en betrokkenen bijeenkomst, werkbezoeken of andere vormen die de rollen van PS leden ondersteunen. Het gesprek over de behoeften en mogelijkheden levert veel winst op. Provinciale Staten kunnen veel beter zelf aangeven wat zij nodig hebben. Dat gesprek en een prioritering aan het einde van de werksessie geeft de Statengriffie vervolgens handvatten om dit te vertalen in een werkwijze die passend is voor PS en waardoor hopelijk de evaluaties van het provinciaal bestuur in de komende jaren een andere uitkomst zullen hebben.

Interesse in deze werksessies? Neem dan contact op!